Femke Huizinga

Al vanaf jongs af aan schalden de Bachcantates 's ochtends vroeg door ons huis: een eerste levensbehoefte van mijn vader. Ook de talloze zelfverzonnen melodieën van mijn moeder waren waardevolle muzikale bouwstenen.

Ik begon zelf viool te spelen op mijn zevende en met het ontdekken van de kamermuziek werd die hobby steeds intensiever. Maar een roeping? Nee.

Woordeloos communiceren
Aan de universiteit studeerde ik filosofie. Verrast worden door steeds weer een nieuwe kijk op de werkelijkheid; het boeide me zeer. Totdat op een zomercursus de muzikale vlam in de pan sloeg: in het samenspel ervaarde ik muziek als de meest pure vorm van menselijke verbinding. Spontaan, woordeloos communiceren, een gedeelde wereld van emoties in klanken. Na een slapeloze nacht was het duidelijk: dat wilde ik de rest van mijn leven doen. Ik rondde de master voor filosofie af en studeerde aansluitend aan het conservatorium. De voorliefde voor darmsnaren en historische uitvoeringspraktijk kwam al snel bovendrijven en kreeg de vrije hand. Naast viool ging ik ook altviool spelen: een verrijking van het kleurenpalet en een andere rol in het ensemble. Sindsdien speel ik met o.a. de Nederlandse Bachvereniging, Anima Eterna Brugge, geef ik veel kamermuziekconcerten en heb ik een kleine lespraktijk.

Kanteltijd
Behalve het musiceren geeft het moederschap mijn leven een prachtige en soms uitdagende dimensie. De huidige ‘kanteltijd’ boeit me zeer - hoe laten we het fossiele tijdperk achter ons? Hoe gaan we ons tot elkaar en de planeet verhouden? Zo woon ik in een ecowijk en heb ik een kettingkledingruil opgericht in mijn stad. Want de filosofie leerde me: de mens schept zijn wereld in woorden, klanken, kleuren én daden.

Favoriete All of Bach opname
Een van mijn favoriete All of Bach-opnames is BWV 54 Widerstehe doch der Sünde: prachtige harmonieën vanaf de eerste noot, enorm rauwe energie en twee altvioolpartijen.