Mariavespers

Monteverdi had het goed aan het sprankelende hof van Mantua. Hij speelde er gamba, componeerde volop madrigalen, schreef operageschiedenis. Maar als hij de veeleisende Gonzaga-hertogen eens kon inruilen voor een paus? Als maestro di cappella in Rome zou hij pas echt zijn stempel kunnen drukken, en zonder al te lastige baas. De Vespers werden Monteverdi’s visitekaartje met eeuwigheidswaarde, zelfs al sloeg Paulus V de avances af.

Aan Vespers-autoriteit Andrew Parrott om zijn licht te laten schijnen over de kleurrijke mix van oude, meerstemmige kerkmuziek en ontluikende barok. Als spraakmakende pionier van historisch geïnformeerde uitvoeringen verblufte Parrott al in 1984 met zijn Taverner Consort. Sleutelwoorden: transparantie, de menselijke maat en het klinkend resultaat van recent onderzoek. Precies waar de Bachvereniging anno 2019 nog altijd voor staat.