Cellosuite nr. 2 in d klein
BWV 1008 uitgevoerd door Steuart Pincombe
Het Concertgebouw, Amsterdam
Achter de muziek
Verhaal
Verhaal
Achtergrondvideo's
Achtergrondvideo's
Credits
Credits
Blijven zoeken
De courante is vlug als water
De Tweede cellosuite in d klein is een van de lievelingsstukken van cellist Steuart Pincombe. Hij was dan ook erg blij dat hij juist deze suite voor ons mocht opnemen in de Grote Zaal van Het Concertgebouw in Amsterdam. Het zoekende karakter van het stuk past bij Pincombes instelling. Bij het musiceren probeert hij tekens weer iets nieuws te scheppen in plaats van hetzelfde te herscheppen, zoals hij uitlegt in het bijbehorende interview.
Zes cellosuites, BWV 1007-1012
De Zes cellosuites van Johann Sebastian Bach behoren tot het Oude Testament van de celloliteratuur. Elke cellist die de muziek voor zich heeft, voelt meteen hoe vanzelfsprekend de noten rond de snaren van het instrument zijn gedrapeerd. Toch zijn er veel vragen en discussies over deze Suites a Violoncello Solo senza Basso. Schreef Bach de muziek wel echt (alleen) voor cello? Wanneer schreef hij deze muziek? Aan het hof van Köthen of al eerder?
De suites leggen een route af van eenvoud naar toenemende virtuositeit. Zou je de zes cellosuites in twee gelijke sets verdelen, dan vormen de Tweede en Vijfde suite ieder een stemmig middendeel in mineur. Hoewel technisch niet heel moeilijk, weet Bach in de Tweede suite een wereld vol schemerruimtes en melancholische dansavonden op te roepen, mijlenver verwijderd van de zonnige landschappen in de Eerste suite.
De Tweede suite
De Prelude van de Tweede suite begint met een drieklanksignaal van drie stijgende noten, waarin de toonsoort d klein onomwonden wordt vastgesteld. Ook worden meteen verwachtingen voor het directe vervolg geschapen. Hoe kabbelend de zestiende noten ook lijken voort te bewegen, bijna ongemerkt werkt Bach naar een climax zo rond de Gulden Snede, gevolgd door een korte en dramatische stilte. Na een epiloog volgen enkele lange slotakkoorden die de cellist naar keuze als arpeggio of als dubbelgreep kan uitvoeren. De Allemande lijkt in voortgang gehinderd door zware dubbelgrepen, de Courante is daarentegen vlug als water, alsof de duivel je op de hielen zit. Steuart Pincombe vindt het fijn het stuk heel snel te spelen, als tegenhanger van de elegante en statige Sarabande. Deze biedt de uitvoerende een moment van elegantie, met peinzende trillers en seufzers als tekens van voortdurende zorg. Het Menuet II brengt mondjesmaat verlichting, de afsluitende Gigue had in een vloeiende twaalf-achtste maat gecomponeerd kunnen worden maar kent in plaats daarvan een stuggere drie-achtste maat, alsof Bach de heroïsche grote sprongen in bedwang probeert te houden. Voortdurend breekt de cellist los met diabolische dansjes, eindigend op een vitale hoge d.
- BWV
- 1008
- Titel
- Cellosuite nr. 2 in d klein
- Instrument
- cello
- Genre
- kamermuziek
- Serie
- Zes cellosuites
- Jaartal
- tussen 1717 en 1723
- Stad
- Köthen
Met steun van
Ammodo
Achtergrondvideo's
Teksten
Origineel
Vertaling
Credits
-
- Publicatiedatum
- 19 oktober 2018
-
- Opnamedatum
- 12 februari 2018
-
- Locatie
- Het Concertgebouw, Amsterdam
-
- Cellist
- Steuart Pincombe
-
- Cello
- onbekend
-
- Regie en beeldmontage
- Onno van Ameijde
-
- Muziekopname
- Guido Tichelman, Bastiaan Kuijt
-
- Audiomontage en -mix
- Guido Tichelman
-
- Camera
- Danny Noordanus, Nina Badoux
-
- Licht
- Zen Bloot, Sander Idema
-
- Grip
- Auke Verhoeff
-
- Datahandling en camera-assistent
- Eline Eestermans
-
- Interview
- Onno van Ameijde, Marloes Biermans
-
- Productie
- Jessie Verbrugh
-
- Met steun van
- Ammodo
Ontdek
Help ons All of Bach te voltooien
Een groot deel moet nog opgenomen worden voordat het gehele oeuvre van Bach online staat. Dit redden we niet zonder financiële steun van donateurs. Help ons de muzikale nalatenschap van Bach te voltooien en steun ons met een gift!